เจ้ารัตติกาลแผ่นดินเถื่อน เล่ม 17

เล่มนี้ขอตั้งชื่อว่า "หลั่งเลือดล้างแค้น"

ต่อเนื่องจากเล่ม 16 ที่เย่เสี่ยวเทียน และหญิงงามทั้ง 3 โดนกองกำลังไม่ทราบฝ่ายมาโจมตีที่ริมธารฮัวซี (จริงๆ คือกองกำลังของตระกูลจาง) สถานการณ์ยิ่งสับสน เพราะกองกำลังของตระกูลเฉาและตระกูลจั่น มาร่วมผสมโรงด้วย

เย่เสี่ยวเทียนรอดมาได้เพราะภรรยา อวี่จวินถิง ยกกำลังมาช่วยไว้ได้ทัน แต่ก็เกิดโศกนาฎกรรมคือ เหมาเวิ่นจื้อ ที่ร่วมเดินทางกันมานาน ต้องตายเพราะช่วยปกป้องเย่เสี่ยวเทียน

ความตายของเหล่าเหมา กลายเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เย่เสี่ยวเทียนซึ่งเป็นคนถือบุญคุณความแค้น หันมาล้างแค้นตระกูลทั้งสามอย่างจริงจัง และเป็นธีมหลักของเล่มนี้

• จางหวี่ถง ถูกสังหารเป็นคนแรกในเหลาสุรา
• องครักษ์ของตระกูลจั่น ถูกสังหารสิ้นหน้าบ้านตระกูลเฉา ทำให้จั่นป๋อสงต้องหลบในบ้านตระกูลเฉาไม่ล้าออกมา

นายผู้เฒ่าตระกูลอัน ในฐานะตระกูลอันดับหนึ่ง เรียกเย่เสี่ยวเทียนมาสงบศึกต่อหน้าถู่ซือตระกูลใหญ่ทั้งหลาย แต่เขาไม่ยอม ฝั่งของเถียนเมี่ยวเหวิน ประกาศ (ทางการเมือง) ว่าถ้าเย่เสี่ยวเทียนสังหารจั่นป๋อสงที่เป็นคู่แค้นได้ จะแต่งงานด้วย

• ลูกน้องของเย่เสี่ยวเทียน ใช้อุบายหนอนคุณไสยใส่องครักษ์ของเฉาสุยซี และฆ่าเขาได้สำเร็จ
• จั่นป๋อสง กลายเป็นหัวหน้ากองกำลังตระกูลเฉาแทน และออกไปปะทะกับกำลังของเย่เสี่ยวเทียนที่นอกเมือง
• จั่นหนิงเอ๋อ และกำลังตระกูลจั่น มาเห็นจังหวะที่เย่เสี่ยวเทียนฆ่าจั่นป๋อสงซึ่งมีศักดิ์เป็นลุงพอดี เลยกลายเป็นเส้นทางคู่ขนาน ต้องเลือกระหว่างคนรักกับตระกูล

หยางอิงหลง หนึ่งในสี่จตุโลกบาล เข้ามายุติการต่อสู้ของตระกูลเย่กับตระกูลจั่น จากนั้น เย่เสี่ยวเทียนต้องไปขึ้นศาลเพราะตระกูลจั่นไปร้องทุกข์กับ เย่เมิ่งสง ผู้ตรวจการคนใหม่ ว่าเย่เสี่ยวเทียนฆ่าผู้นำตระกูล 3 ตระกูล

เย่เมิ่งสง ตัดสินให้เย่เสี่ยวเทียนต้องไปนครหลวงเพื่อให้ฮ่องเต้พิจารณาโทษ โดยเย่เสี่ยวเทียน เลือกฝากตระกูลเย่ไว้ที่ เถียนเมี่ยวเหวิน ให้คอยช่วยดูแลให้ และก่อนออกจากเมืองไปนครหลวง ก็ไปสู่ขอเถียนเมี่ยวเหวินไว้ก่อน

ท้ายเล่ม เถียนเมี่ยวเหวิน มาบัญชาการตระกูลเย่ในฐานะ "นายหญิง" ที่กุมอำนาจเต็ม ต้องเผชิญกับ เย่เสี่ยวอัน พี่ชายฝาแฝดที่พยายามมาท้าทาย (แต่คนละชั้น สู้แม่นางเถียนไม่ได้สักนิด) 

ส่วนเล่มหน้า สองเมียคือ เถียนเมี่ยวเหวิน และ อวี่จวินถิง ต้องช่วยกันประคองตระกูลเย่รับศึกภายนอก ระหว่างที่นายใหญ่ของตระกูลไม่อยู่ ในอีกทาง เย่เสี่ยวเทียนไปนครหลวงก็น่าจะต้องไปแย่งชิงแม่นางเซี่ยอิ๋งอิ๋งที่เดินทางไปล่วงหน้าแล้ว กับฮ่องเต้ที่หลงรักนางอยู่

บทสรุปคือ เล่มนี้ล้างแค้นกันโหดจัดๆ ไม่มีเวลาให้หายใจมากนัก ส่วนตัวอ่านแล้วรู้สึกขัดๆ เรื่องความสัมพันธ์ของเย่เสี่ยวเทียนกับเถียนเมี่ยวเหวิน ที่รู้สึกจับยัดเกินไปหน่อย (ประมาณว่าไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก เป็นพันธมิตรทางการเมือง แล้วจู่ๆ รักกันเฉยเพราะสถานการณ์บังคับ) อีกประเด็นที่ไม่ค่อยชอบคือ คาแรกเตอร์ของแม่นางเถียนกับแม่นางอวี่ค่อนข้างคล้ายๆ กัน เลยรู้สึกว่าค่อนข้างซ้ำซ้อนที่มีตัวละครนี้ 2 ตัว