ย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋อง เล่ม 2

ธีมหลักของ ย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋อง เล่ม 1 คือส่วนของ introduction ชีวิตของหยางหลิง ชายหนุ่มที่ย้อนเวลากลับมาเกิดในราชวงศ์หมิงตอนกลาง และสร้างวีรกรรมป้องกันการรุกรานของมองโกลที่เมืองจีหมิง

เนื้อหาของเล่ม 2 แบบสรุปรวบรัดคือ หยางหลิงเดินทางเข้านครหลวงปักกิ่ง และเริ่มชีวิตราชการในเมืองหลวง

พล็อต

หลังจากหยางหลิงโชว์ฟอร์มโดดเด่นในการป้องกันตัวจากมองโกล ก็ถูกกรมความมั่นคงแผ่นดิน เรียกตัวเข้านครหลวง ในส่วนของความรัก เขาให้สัญญากับ หม่าเหลียนเอ๋อ (นางเอก No.2) ว่าถ้าอีก 3 ปีเขายังไม่ตายก็จะมาแต่งงานกับนาง ในขณะที่ หานโย่วเหนียง (นางเอก No.1) ก็เปิดใจรับความรักของหม่าเหลียนเอ๋อที่มีต่อสามีของตัวเอง (และหานโย่วเหนียงก็ถูกจัดหนักในเล่มนี้ หลังจากค้างคามาตั้งแต่เล่มแรก)

เมื่อเข้าเมืองหลวงมาแล้ว หยางหลิง ถูกผลักดันให้เป็นขุนนางคู่บารมีของไทจือ (รัชทายาท) จูโฮ่วเจ้า โอรสพระองค์เดียวของ หมิงหงจื้อฮ่องเต้ ที่ถูกสปอยล์มาตั้งแต่เด็ก หยางหลิงใช้กลวิธีการเล่าเรื่องแบบสมัยใหม่ ชักจูงจูโฮ่วเจ้าให้สนใจเรียนหาความรู้ ในขณะเดียวกันก็ใช้มุมมองแบบคนยุคปัจจุบัน ให้คำแนะนำฮ่องเต้จนได้รับการโปรดปรานอย่างรวดเร็ว

หยางหลิง พาจูโฮ่วเจ้าที่ไม่ค่อยได้ออกจากวัง ปลอมตัวไปเดินตลาด ระหว่างทางมีเหตุพลิกผันให้ได้ไปยุ่งกับหอนางโลม และสาวงามที่ยังไม่ได้รับแขก 3 นางคือ ถังอี้เชียน เซวี่ยหลี่เหมย อี้ถังชุน รวมถึงไปสร้างความขัดแย้งระหว่างวังหลวงกับ พระยาโซ่วหนิงโหว (น้าชายของจูโฮ่วเจ้า น้องชายของฮองเฮา) จนเป็นประเด็นทางการเมือง ระหว่างนั้น หยางหลิง มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับ องค์หญิงหย่งฟุ น้องสาวของจูโฮ่วเจ้าที่กำลังแรกสาว และน่าจะเป็นนางเอกอีกคนหนึ่ง

ความขัดแย้งในวังหลวงส่งผลให้เรื่องที่หยางหลิงพาไทจือออกจากวังแดงขึ้นมา และโดนฮ่องเต้สั่งโบยลงโทษเพื่อขัดเกลาพฤติกรรม หลังจากถูกโบย หยางหลิงพบว่าภรรยา หานโย่วเหนียง ป่วยหนักด้วยโรคความเย็น และต้องตระเวนหาหมอรักษา

ระหว่างนั้นฮ่องเต้มีราชโองการมาพอดี หยางหลิงปฏิเสธไม่รับราชโองการเพราะต้องการรีบรักษาภรรยาให้หาย จนกลายเป็นประเด็นทางสังคมไปทั่วนครหลวง และเหล่าสตรีต่างก็เห็นใจหยางหลิง จนสุดท้ายรอดจากโทษประหาร

ฮ่องเต้ทรงโปรดหยางหลิงและมอบหมายให้ไปคุมค่ายเสินจี (ค่ายปืนไฟ) พร้อมมอบภาพวาดฝีพระหัตถ์ให้หนึ่งใบ หลังจากนั้น หยางหลิงร่วมกับขันทีข้างกายไทจือ นำเงินไปไถ่ตัวนางงามที่ไทจือทรงโปรดมา แต่เนื่องจากไม่รู้ว่าไทจือโปรดนางใด ส่งผลให้หยางหลิงต้องไถ่มาทั้งสามนาง และรับเข้าบ้านของตัวเอง โดยไม่อยู่ทั้งในฐานะอนุภรรยาและหญิงรับใช้

วิจารณ์

• หยางหลิง ออกจะได้เลื่อนขั้นเร็วไปหน่อย ในเล่มสองเล่มเดียวก็ได้เลื่อนขั้นถึง 2 ครั้ง ได้ใกล้ชิดไทจือและฮ่องเต้ ถึงแม้ว่าการเลื่อนขั้นของหยางหลิงจะส่งผลให้โดนเกมการเมืองในภายหลัง แต่มันก็ดูไม่ค่อย make sense เท่ากับ เซี่ยสิน ที่ไต่เต้าแบบเป็นขั้นเป็นตอนมากกว่า
• เล่มนี้มีสาวงามโผล่ออกมาอีกหลายคน ได้แก่ นางงามน้อยทั้ง 3 และองค์หญิงหย่งฟุ
• แนวคิดหลายอย่างใน "ย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋อง" ถูกนำมาใช้ต่อเนื่องใน "พยัคฆราชซ่อนเล็บ" ไม่ว่าจะเป็นการรักษาหรือฟื้นฟูความยิ่งใหญ่ของกองเรือเจิ้งเหอ หรือการปรับปรุงกองทัพโดยเน้นอาวุธปืนไฟ (ค่ายเสินจี) แสดงให้เห็นแนวคิดของเยี่ยกวนต่อราชวงศ์หมิงได้ดี
• ประเด็นเรื่องมุมมองของหยางหลิงต่อสตรียุคราชวงศ์หมิง ที่ใช้วิธีคิดของคนสมัยปัจจุบันไปจับ เช่น รักภรรยามากจนกล้าขัดราชโองการ ก็ถือเป็นอีกแนวคิดหนึ่งที่เยี่ยกวนเขียนได้ดี และส่งผลไปถึงพยัคฆราชด้วย