กระบี่อภิญญา ผลงานชิ้นแรกของกิมย้งหญิง เจิ้งฟง

ผลงานลำดับแรกของ "กิมย้งหญิง" เจิ้งฟง โดยเป็นภาคต้นของ พยัคฆ์คู่ผงาดฟ้า แต่พิมพ์ออกมาเผยแพร่ทีหลัง (เนื่องจากเจิ้งฟงเอาต้นฉบับแรกไปปรับปรุงใหม่) ความยาว 4 เล่มจบ ออกมาได้สองสามปีแล้วแต่เพิ่งมีโอกาสได้อ่านครับ (เนื่องจากไม่ค่อยประทับใจ "พยัคฆ์คู่" เท่าไรนักเลยเฉยๆ ตอนกระบี่อภิญญาออก)

เรื่องแบบย่อๆ

สมัยราชวงศ์หมิง มีนิกายนอกรีตชื่อ "นิกายอัคคี" บูชาเทพเจ้าแห่งไฟ โดยประมุขนิกาย "ต้วนตู๋เสิ้ง" มีพลังฝีมือเป็นยอด และมีพลัง "อภิญญา" สามารถอ่านจิตใจคน+เห็นอนาคตได้ นิกายอัคคีไล่ถล่มค่ายสำนักดังๆ ทั่วยุทธจักร และบีบให้ตกเป็นเบี้ยล่าง ยอมสวามิภักดิ์ เป้าหมายสูงสุดของต้วนตู๋เสิ้งคือยึดครองแผ่นดิน ขึ้นเป็นฮ่องเต้

ชาวยุทธจักรพยายามต่อต้านต้วนตู๋เสิ้ง โดยกลุ่มแกนนำที่มี "ชายชาติพยัคฆ์" พายอดฝีมือหลายสำนักไปบุกรังของนิกายอัคคี แต่แพ้พลังอภิญญา ตายเรียบยกเว้นชายชาติพยัคฆ์ที่หนีไปได้

เอาชนะตรงๆ ไม่ได้ก็ต้องพึ่งดวงดาว ชายชาติพยัคฆ์ส่งคนไปหาเทพพยากรณ์เพื่อดูว่าจะเอาชนะต้วนตู๋เสิ้งได้อย่างไร เทพพยากรณ์ใช้พลังอภิญญาให้กลอนมา 8 บทเป็นคำทำนาย จากนั้นฆ่าตัวเอง+คนในตระกูลทั้งหมดเพื่อไม่ต้องรับใช้ต้วนตู๋เสิ้ง คำทำนายบทสุดท้ายพูดถึง "กระบี่อภิญญา" ที่สามารถจัดการกับต้วนตู๋เสิ้งได้

ตัดเวลาผ่านมาหลายปี "หมิงเอ๋อ" เด็กกำพร้าที่ถูกทิ้งหน้าอารามพรตใกล้เคียงกับ "ภูพยัคฆ์" ถูกสำนักไท่ซานนำไปเป็นตัวตายตัวแทนของบุตรชายเจ้าสำนัก ที่จะส่งไปเป็นตัวประกันที่นิกายอัคคี หมิงเอ๋อเป็นอีกคนที่มี "พลังอภิญญา" เห็นอนาคตและอ่านใจคนอื่นได้ เขาผ่านประสบการณ์พิสดาร รอดตายมาได้ระหว่างทาง และถูกหมอสมุนไพร "หยางจงซาน" นำไปอุปการะเลี้ยงดู

ภายหลังหมิงเอ๋อโตเป็นหนุ่ม สำเร็จวิชาแพทย์ และเกิดเหตุแทรกซ้อนทำให้ได้ออกท่องยุทธจักร เขาค้นพบว่าแท้จริงแล้วตัวเองคือ "หลิงเซียว" หลานของเทพพยากรณ์ที่รอดมาจากการวางยา และในอดีตก่อนมาอยู่ที่สำนักพรต เขาเคยถูก "ต้วนตู๋เสิ้ง" วางตัวไว้เป็น "พระบุตร" ที่จะสืบทอดอำนาจของตัวเองในอนาคต เนื่องจากมีพลังอภิญญาเหมือนกัน แต่สุดท้ายแม่ของเขาก็เสียสละชีวิตตัวเอง ช่วยเขาออกมาจากนิกายอัคคีได้ ช่วงเวลานั้นหายไปจากความทรงจำของเขาเพราะมันเจ็บปวด

นิกายอัคคีเองก็พยายามหาตัว "หลิงเซียว" เพื่อนำกลับไปเป็นพระบุตร หลิงเซียวพยายามหลบหนี แต่สุดท้ายเมื่อผองเพื่อนโดนจับ เขาจึงเสียสละตัวเองแลกอิสรภาพกับเพื่อนๆ พร้อมกับถูกนำไปพบต้วนตู๋เสิ้ง ประมุขนิกายอัคคี

ต้วนตู๋เสิ้งพยายามเกลี้ยกล่อมและทรมานให้หลิงเซียวยอมรับตำแหน่งพระบุตร ละทิ้งความดีช่วยกันชิงแผ่นดิน แต่หลิงเซียวไม่ยินยอม สุดท้ายหลิงเซียวพบว่าพลังอภิญญาของทั้งคู่เชื่อมต่อกัน ทำให้เขาตัดสินใจสลายพลังอภิญญาของตัวเอง เพื่อให้ต้วนตู๋เสิ้งสูญเสียพลังอภิญญาไปด้วย

หลังจากนั้นหลิงเซียวกลับมาอาศัยอยู่ที่ภูพยัคฆ์ ต้วนตู๋เสิ้งเสียพลังอภิญญาไปแต่ยังมีพลังฝีมืออยู่ ก็พยายามรุกรานยุทธจักรต่อไป เวลาผ่านไปอีก 8 ปี หลิงเซียวที่พยายามใช้ชีวิตแบบสงบๆ ก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะเกิดความวุ่นวายในยุทธจักรอีกครั้ง ช่วงครึ่งหลังนี้ก็จะมีตัวละครใหม่ๆ เช่น ฉินเอี้ยนหลง นางเอก และพรรคมังกร เข้ามามีบทบาท

วิจารณ์

อ่านแล้วพบว่า 1.5 เล่มแรกสนุกมากวางไม่ลง (นับถึงหลิงเซียวสลายพลังอภิญญา) แต่เนื้อเรื่องหลังจากนั้นค่อนข้างยืดและมั่ว แถมจบแบบไม่ค่อย happy ending เท่าไรนัก (ทำร้ายจิตใจคนอ่านอยู่บ้าง)

ปัญหาของเจิ้งฟงคือวางโครงเรื่องหลักไม่ค่อยดี พอยืดแล้วก็จะมีตัวละครใหม่ๆ โผล่มาแบบไม่ค่อยมีปี่มีขลุ่ย ตัวละครรองบางตัวอยู่เงียบๆ รับบทสนับสนุนมานาน พอคิดจะให้มีบทบาทก็บทเยอะซะอย่างงั้น คิดจะให้มีแฟนก็มีสาวมารุมชอบซะเฉยๆ ไม่ค่อยวางที่มาที่ไปหรือความสมเหตุสมผลสักเท่าไร

ตัวละครที่สร้างมาดีคือนางเอก ฉินเอี้ยนหลง ที่ความสามารถสูงเยี่ยมทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ขี้น้อยใจไปนิด หนีพระเอกไปบ่อยๆ (ยังกะซีรีส์เกาหลี อ่านแล้วหงุดหงิดว่าจะหนีไปเยอะอะไรขนาดนั้น) ส่วนพระเอก หลิงเซียว ก็มาแปลกดีคือเป็นหมอ แต่ฝีมือเยี่ยม และรักสงบเพราะมีปมเคยต่อสู้ฟาดฟันมาเยอะในสมัยเด็ก แต่ช่วงหลังบทบาทน้อยลง กลายเป็นนางเอกเด่นกว่าแทน

ส่วนต้วนตู๋เสิ้งในฐานะตัวร้ายที่ผลักดันเรื่องราว คาแรกเตอร์ดูแบนราบมาก เป็นตัวร้ายเบสิคที่เห็นได้ในการ์ตูนทั่วไป ไม่มีมิติเลย แถมช่วงกลางๆ เรื่องก็บทบาทน้อยจนดูหลอกๆ ไม่ค่อยสมจริง

วิชาฝีมือในเรื่องก็ไม่ค่อยโดดเด่นนัก ไม่มีไอเดียบรรเจิดแบบ ภูผามหานที ส่วนฉากสงครามมีนิดหน่อยก็ห่างไกลกับไตรภาคสุยถังของ จิ่วถู มากๆ จุดที่ค่อนข้างแปลกใหม่ในเรื่องมีแค่ "พลังอภิญญา" ที่มีบทบาทเฉพาะช่วง 1.5 เล่มแรกเท่านั้น พอพระเอกสลายพลังไปก็เหลือแค่ความสามารถเชิงบู๊ธรรมดา

โดยรวมแล้วยังถือว่าสนุกกว่าพยัคฆ์คู่ที่ยืดสุดๆ อยู่บ้าง พออ่านแก้เบื่อได้ครับ