เล่ม 4 แบ่งเรื่องเป็นช่วงใหญ่ๆ ได้ 4 ส่วนครับ
ส่วนแรก คือการตั้งตัวของเหลียงเซียว หลังจากได้พลังลมปราณของสุดยอดปรมาจารย์ 2 คนในช่วงท้ายเล่ม 3 ก็ปรับฐานพลังลมปราณใหม่ ฝึกวิชาเท้าเพิ่มเติม และสมัครพรรคพวกในละแวกใกล้เคียง เป็นกองกำลังคนหนุ่มส่วนตัวของเหลียงเซียว
ส่วนที่สอง แก๊งของเหลียงเซียวถูกเกณฑ์ทหารจากราชวงศ์หยวน (มองโกล) ไปรบกับซ้องใต้ที่ยังเหลืออยู่ เนื่องจากเหลียงเซียวเคยมีบุญคุณกับปาเยียน แม่ทัพใหญ่ของมองโกลเลยมีเส้นเล็กน้อย ได้คุมกองทัพใหญ่พอสมควรไปตีเมืองเซียงหยาง แต่ปรากฎว่าตีไม่ได้เลยหันไปทำลายสะพานแทน เรื่องตรงนี้ตื่นเต้นมากเพราะใช้คณิตศาสตร์และกลศาสตร์เข้าช่วยมากมาย (เวอร์ไปนิดแต่สนุก) ช่วงนี้เหลียงเซียวมีกิ๊กคนใหม่ชื่อ ลังหยา เป็นสาวเปอร์เซียที่เก่งคณิตศาสตร์พอกัน
ส่วนที่สาม หลังจากทำลายสะพานได้ ทัพมองโกลก็ลุยตีเมืองเซียงหยางกับเมืองฝานเฉิง ช่วงนี้เหลียงเซียวต้องพบกับคู่กัดเดิม "หวินสู" ที่อาสามารักษาเมืองอยู่เรื่อยๆ (พลังฝีมือตอนนี้หวินสูยังเหนือกว่าเล็กน้อย) แต่สุดท้ายด้วยพลังของทัพมองโกลก็ปราบสองเมืองนี้ได้สำเร็จ เหลียงเซียวกลายเป็นแม่ทัพคุมกองกำลังฉินชาเต็มรูปแบบ
ส่วนที่สี่ ขณะที่ปาเยียนและเหลียงเซียวกำลังจะรุกซ้องใต้ต่อไป ก็เจอกับกงหยางหวี่ หนึ่งในสองสุดยอดปรมาจารย์มาขัดขวาง (กะว่ามาฆ่าแม่ทัพโดยเฉพาะ) แต่ก็โดนขัดจังหวะโดยคู่กัดตลอดการ เซียวเชียนเจี๋ย เรื่องก็ดำเนินมาถึงตอนนี้ สองคนกำลังปะทะกันอยู่โดยมีเหลียงเซียวไล่ตามไป
สรุปว่าเล่ม 4 มันส์มาก ผมพบว่าเฟิ่งเกอเขียนฉากสงครามได้ดีกว่าฉากปกติ พอเล่มไหนมีฉากสงครามก็สนุกหมด ดีกว่าเล่ม 3 เยอะ ตัวละครกำลังดี ไม่สับสน ไม่มีมากเกินไป
อยากอ่านเล่ม 5 แล้ว
เจ๋งดีอ่ะคับ ผมชอบ เล่ม1กะเล่ม4สุดๆเลยอ่ะ ส่วนเล่ม2กะ3 มันเนื้อเรื่องยื้อๆยังไงไมรู้ ก้อมันไม่มีหลิว อิงๆ อ่ะ แต่ถึงเล่ม4ไม่มีหลิวอิงอิง แต่พระเอกมานกะลังเก่งได้ที่ แถมสร้างสมพรรคพวกได้อีกเยอะอ่ะ อ่าาา รอความมันส์จากเล่ม 5 ต่ออีก แต่ผมว่าพี่สรุปได้ใจความเรื่องดีอ่ะคับ ผมอ่านช่วงท้ายๆเล่ม4ตรงท้ายเล่มหลังปราบสองเมืองเสร็จ แล้วก้อก่อนจะไปเจออาจารของพ่อ กะ ของแม่ พระเอก มันงงๆ อ่ะ แต่พอมาอ่านที่พึถึงได้เข้าใจเลย
ReplyDelete