ยุทธจักรบูเช็กเทียน (จบ)

ตั้งใจว่าจะเขียนรีวิวทุกเล่ม แต่สุดท้ายก็ทำไม่สำเร็จ ค้างไว้ที่เล่ม 11 เท่านั้นเอง

อ่านจบ 25 เล่มแล้วขอเขียนรวบยอดทั้งซีรีส์ไว้ทีเดียวก่อนนะครับ

ภาพรวมคือชอบ (แต่น้อยกว่าพยัคฆราชสักนิดหนึ่ง) สิ่งที่ชอบคือเยี่ยกวนเขียนเรื่องแทรกเข้าไปในประวัติศาสตร์ยุคบูเช็กเทียนได้เนียนดี โดยที่ตัวเอกไม่ต้องมีย้อนเวลา และผูกตัวเอกเข้ากับตัวละครสำคัญของยุคสมัย ทั้งซ่างกวนว่านเอ๋อและองค์หญิงไท่ผิงได้ดี การวางบทสตรีผู้ทรงอำนาจ 2 คน แต่ต่างคาแรกเตอร์กันทำได้ดีมาก

คาแรกเตอร์ของพระนางบูเช็กเทียนทำได้ดี ลึก มีมิติ การตีความของเยี่ยกวนเรื่องแผ่นป้ายหน้าหลุมศพไม่มีจารึกก็เข้าท่าดี (ไปคนละแนวกับหวงอี้ ที่เขียนให้เป็นอภินิหารไปแทน) เรื่องการเมืองในราชสำนัก เยี่ยกวนเขียนได้ดีเป็นปกติอยู่แล้ว

พระเอกของเยี่ยกวนยังคงบุคลิกแบบเดิมทุกเรื่อง คือ จอมวางแผน มีเสน่ห์ในหมู่สาวๆ แต่รอบนี้เพิ่มวิชาบู๊เข้ามาด้วย เรียกได้ว่าครบเครื่อง น่าเสียดายว่าบทบู๊ช่วงหลังๆ น้อยไปหน่อย

ตัวละครที่น่าเสียดายมากคือ เทียนอ้ายหนู ที่ช่วงแรกบทบาทเยอะมาก แถมยังความสามารถเยอะ ทั้งบุ๋นและบู๊ เลียนเสียงคนก็ได้ ปลอมตัวก็ได้ แต่เมื่อเคลียร์ปัญหาชีวิตได้แล้ว บทบาทก็หายไปเลย มาเดินตามหยางฝานต้อยๆ ในสำนักงานก็ไม่มีบทอะไร แถมยิ่งมีลูกยิ่งบทหายหมด

จุดที่ทำให้เรื่องไม่ค่อยสนุกเท่าไรนัก ก็ยังคล้ายเรื่องอื่นๆ คือ เราไม่รู้ว่าศัตรูของหยางฝานคือใคร ต้องสู้กับใครกันแน่ ในช่วงที่แย่งชิงสำนักเปิดเผย-ซ่อนเร้น ทำได้สนุกดี มีคุณชายเจียงเป็นคู่มือระดับเดียวกันให้ปะทะอยู่ตลอด แต่พอหยางฝานชนะแล้ว ก็ไม่รู้ว่าต้องสู้กับใครอีก ตอนแรกวางบทให้ต้องมาสู้กับเสิ่นมู่ แต่สุดท้ายก็คืนดีกันง่ายจนงง

ช่วงท้ายเรื่องที่ประวัติศาสตร์มีปฏิวัติแย่งอำนาจกันหลายครั้ง ในการปฏิวัติครั้งแรกเขียนได้ดี น่าตื่นเต้น แต่ครั้งหลังๆ เหมือนเยี่ยกวนขี้เกียจเขียนแล้ว อยากรีบจบ ทำให้รายละเอียดของตัวละครฝั่งหลี่หรงจีน้อยมาก (ทั้งที่เป็นตัวสำคัญในประวัติศาสตร์) ถ้าเอาเรื่องการชิงอำนาจของสำนักเปิดเผย-ซ่อนเร้น ไปผูกกับตัวของหรี่หรงจีจนขึ้นสู่อำนาจได้ น่าจะไปสุดกว่านี้

การกลับมาของหลูปินจือและอาซือนามู่ซือในเล่มท้ายๆ ดูยัดเยียดไปหน่อย และปมเรื่องการฆ่าล้างบ้านของหยางฝานที่มาเฉลยตอนสุดท้าย ก็แทบไม่มีความหมายเลยเหมือนกัน ทั้งสองปมนี้ตัดทิ้งไปเลยยังดีกว่าด้วยซ้ำ

ตอนจบเรื่องก็ค่อนข้างแฮปปี้ดี ไม่ออกทะเลไกลเหมือนพยัคฆราช หรือออกไซบีเรียเหมือนย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋อง แต่ถ้าเยี่ยกวนตั้งใจจบแบบขมวดดีๆ หน่อยน่าจะดีกว่านี้ เสียดายของนิดนึงเหมือนกัน

ภาพรวมให้ 7.5/10