อวสานจิ๋นซี จับความช่วงยุคล่มสลายของราชวงศ์ฉิน (ยุคลูกของจิ๋นซีฮ่องเต้) ไปจนจบที่การต่อสู้ช่วงชิงเพื่อสถาปนาราชวงศ์ฮั่นระหว่างหลิวปังกับเซี่ยงอวี่ ในเรื่องมีตัวละครหลักทั้งหมด 4 ตัวคือ
- หลิวปัง ผู้นำของแคว้นฮั่นทางตะวันตก
- เซี่ยงอวี่ ผู้นำของแคว้นฉู่ทางตะวันออก
- หานซิ่น ขุนทหารพันธมิตรของหลิวปัง
- จี้คงโส่ว (มือเปล่าแซ่จี้) พระเอกของเรื่อง เป็นตัวละครที่แต่งเพิ่มเข้ามา ไม่มีในประวัติศาสตร์จริง
เรื่องเริ่มต้นในยุคของลูกของจิ๋นซี โดยมีเสนาบดีใหญ่คือ "จ้าวเกา" และยุทธจักรมีค่ายพรรคใหญ่ทั้งหมด 5 ฝ่ายเตรียมชิงแผ่นดินกัน
- ทำเนียบทางโลก มีจ้าวเกาเป็นผู้นำ
- เรือนเมฆลิ่วล่อง มีเซี่ยงอวี่เป็นผู้นำ
- เก๋งผู้รู้ใจ ผู้นำคือ ท่านห้าสำเนียง ภายหลังหนุนจี้คงโส่วชิงแผ่นดิน
- ตึกไต่ถามฟ้า ผู้นำคือคุณชายสามแห่งรัฐเว่ย เป็นขุมกำลังของหลิวปัง
- หอสดับความหอม เป็นองค์กรลึกลับที่มีผู้นำเป็นสตรี
เรื่องเริ่มต้นมาแนวเดียวกับมังกรคู่แทบจะเป๊ะๆ คืออันธพาลน้อยสองคน จี้คงโส่ว กับ หานซิ่น ได้รับประสบการณ์พิสดารเจอ "เต่าเหล็กดำ" ที่ซ่อนหินหยินหยางช่วยปรับลมปราณจนกลายเป็นยอดฝีมือแห่งยุค แต่หลังจากนั้นก็โดนไล่ล่าอย่างหนักจนทั้งสองคนต้องแยกทางกันไป
ทั้งสองคนเข้าไปเกี่ยวพันกับค่ายพรรคใหญ่คนละข้าง แต่จากนั้นก็กลับมาเจอกันโดยเป็นมือไม้ให้กับหลิวปัง ผู้นำกองทัพธรรมในยุคนั้น
เรื่องหลังจากนั้นจะหักเหจากมังกรคู่โดยสิ้นเชิง ทั้งสองคนโดนหลิวปังทรยศ และจี้คงโส่วก็โดนหานซิ่นทรยศอีกรอบ การชิงแผ่นดินเลยกลายเป็นตัวละคร 4 ฝ่ายนี้ช่วงชิงกัน
เรื่องที่เหลือเต็มไปด้วยการหักหลังและปลอมตัว ทุกคนปลอมตัวไปลอบสังหารฝ่ายตรงข้าม และลูกมือใกล้ชิดของทุกคนก็มีคนทรยศแฝงอยู่ (พล็อตตรงนี้ตอนแรกๆ สนุกแต่ช่วงหลังเริ่มซ้ำซาก) สุดท้ายแผ่นดินตกเป็นของหลิวปังตามประวัติศาสตร์ เซี่ยงอวี่ตาย ส่วนชะตาชีวิตของจี้คงโส่วจะเป็นอย่างไรก็ต้องไปติดตามกันเองครับ
ช่วงที่ผมชอบที่สุดคือ เล่ม 3-4 หลังจี้คงโส่วโดนทรยศจนโดนหลิวปังจับตัวไป ต้องหาวิธีหนีออกมาและหาวิธี "เอาคืน" ซึ่งสนุกมาก พล็อตดีจนทำเป็นหนังได้สบายๆ แต่ช่วงหลังพอตั้งกองทัพธรรมกันเรียบร้อยทุกฝ่ายแล้ว เรื่องมันมั่วๆ ไปหน่อยและชอบมีตัวละครใหม่ๆ ออกมาแบบไม่มีปูพื้นไว้ก่อนเลย (โดยเฉพาะฝ่ายของพระเอกเองนี่ล่ะ)
คาแรกเตอร์ของจี้คงโส่วน่าสนใจดี ช่วงแรกๆ คาแรกเตอร์ยังไม่เด่นชัด แต่ภายหลังก็เริ่มพัฒนาชัดเจนว่าเน้น "ปัญญา" ในการวางแผนมากกว่า "ฝีมือบู๊" (แต่ที่แย่คือคาแรกเตอร์ของหลิวปังก็ดันคล้ายๆ กัน)
จุดที่คิดว่าแย่คือคาแรกเตอร์ของหานซิ่นที่ไม่โดดเด่นเลย มีบทบาทน้อยมากในเรื่อง แรงจูงใจก็ไม่ค่อยชัดเจน ผมคิดว่าการแบ่งผู้ชิงแผ่นดินออกเป็น 4 ฝ่ายนั้นมากเกินไป (หานซิ่นแย่งความเด่นกับเซี่ยงหวี่จนหายไปเลยทั้งคู่) จริงๆ ถ้าตัดตัวของหานซิ่นออกไปเลย เหลือชิงแผ่นดินกันแค่ 3 ฝ่ายน่าจะสนุกกว่ามาก
แนวทางการเขียนคล้ายหวงอี้ตรงที่เน้นการเมืองระหว่างฝ่ายและเน้นกลยุทธ์การวางแผน การสืบข่าวลับ การปลอมตัว จุดต่างคือบทบู๊เยอะกว่า (แต่ไม่บรรเจิดเท่าหวงอี้) และบทสงครามน้อยกว่าหวงอี้มาก บทรักก็มีบ้างแต่ไม่ค่อยเน้นเท่าไร (พระเอกได้สาว 4 คนแต่ไม่ค่อยมีบทบาทกับเรื่องมากนักในช่วงหลังๆ เรียกว่าบางคนไม่ต้องใส่มาก็ได้)
สรุปว่าสนุกประมาณนึงครับ อ่านพอแก้เบื่อได้ แต่ความเนียนยังไม่เยอะนักเมื่อเทียบกับนักเขียนคนอื่นในรุ่นหลังๆ
No comments:
Post a Comment