วิจารณ์: เทพมารสะท้านภพ

เพื่อไม่ให้บล็อกเงียบเกินไป ก็ขอขุดงานเก่าๆ ที่เขียนไว้มาลงไปก่อน (ต้นฉบับ)

---

ลำดับการเขียนนิยายของหวงอี้เป็นดังนี้ (เฉพาะที่ตีพิมพ์โดย SIC)

1. ขุนศึกสะท้านปฐพี (เรื่องสั้นยุคเลียดก๊ก)
2. เทพมารสะท้านภพ 18 เล่ม
3. เจาะเวลาหาจิ๋นซี 7 เล่ม
4. มังกรคู่สู้สิบทิศ 21 เล่ม

เรียงลำดับตามการตีพิมพ์เป็น 3 1 4 2 ส่วนถ้าเรียงตาม timeline ของจริงก็ต้องเริ่มจาก ขุนศึก​ (ยุคเลียดก๊ก), เจาะเวลา (จิ๋นซีฮ่องเต้ปราบเลียดก๊ก) จากนั้นกระโดดมาตั้งราชวงศ์ถังในมังกรคู่ และยุคสิ้นราชวงศ์ถัง ปราบมองโกล (ช่วงนี้เป็นเรื่องมังกรหยกของกิมย้ง) และต้นราชวงศ์หมิงในเทพมาร

จะเห็นว่าเทพมารเป็นผลงานยุคแรกๆ เราจะเห็นแพทเทิร์นและมุขต่างๆ เช่น การตั้งกองกำลัง การสอดแนม วนซ้ำไปซ้ำมาในผลงานของหวงอี้หลายรอบ เรื่องที่คล้ายกับเทพมารมากที่สุดคือมังกรคู่ ซึ่งโครงเรื่องหลักเป็นการชิงอำนาจระหว่างกองกำลังเหมือนกัน ในขณะที่กำลังภายในแนวฮาเร็มก็ถูกเล่าซ้ำในเจาะเวลา

หวงอี้เป็นคนที่ใช้ตัวละครเปลืองมาก แถมบุคลิกตัวละครซ้ำไปซ้ำมาด้วย (จุดนี้ยังตามกิมย้งอีกไกล) ถึงแม้การที่หานป๋อมีเมียเยอะๆ มันแฟนตาซีดีสำหรับผู้อ่านผู้ชาย แต่เรื่องมันจะเนียนกว่านี้มาก ถ้าเราตัดตัวละครที่ไม่จำเป็นออกไป หรือรวมตัวละครบางตัวเข้าด้วยกัน

ขอแบ่งสาวๆ เป็นหมวดหมู่

หมวดสาวชาวบ้าน

• โหยวโหยว
  โหยวโหยวเป็นนางบำเรอของตัวร้ายตัวนึง (ลืมชื่อแล้ว) หานป๋อเก็บได้ระหว่างทางในช่วงที่ยังไม่เก่ง ประโยชน์ต่อเนื้อเรื่องคือโหยวโหยวรู้ภาษาเกาหลี (แบบไม่ทราบที่มา)​เลยทำให้หานป๋อสามารถปลอมตัวเป็นทูตเกาหลีเข้าเมืองหลวง ไปได้ ประเด็นอื่นคือเป็นนางบำเรอเก่า เลยรับบทสอนเรื่องอย่างว่าให้กับหานป๋อด้วยเลย แต่ในภายหลังหานป๋อได้เมียที่เหนือกว่าเยอะ โหยวโหยวแทบจะหายไปเลย
• เฉาเสีย
  เฉาเสียเป็นแนวสาวใช้หน้าตาดี แต่ชีวิตรันทด เป็นเมียน้อยของขุนนางเฉิน ซึ่งหานป๋อปลอมเป็นทูตหลอกขึ้นเรือขุนนางเฉิน ประโยชน์ตามท้องเรื่องคือเป็นคนเชื่อมสัมพันธ์ให้ทั้งสองฝ่าย โดยฝ่ายหานป๋อหลอกขุนนางเฉินด้วยการดูโหงวเฮ้ง ให้ยกเฉาเสียให้ จากนั้นเฉาเสียก็เข้าเป็นแก๊งทรีโอ เปิดฮาเร็มบนเรือกับโหยวโหยวและจั่วซือ
• จั่วซือ
  ถ้าให้บอกจุดแย่ร้ายแรงของเรื่องนี้ จั่วซือเป็นหนึ่งในนั้น คุณเธอมีคาแรกเตอร์เป็นพี่สาวใหญ่ ลูกหนึ่ง ค่อนข้างเจ้ากี้เจ้าการเล็กน้อย ประโยชน์สำคัญต่อเรื่องคือเป็นคนฉุดล่างฟานหวิน ("เทพ" ในชื่อเรื่อง) กลับมาสู่ยุทธภพอีกครั้ง แต่จุดช็อกสุดก็อยู่ที่ประเด็นนี้เหมือนกัน เพราะเจ้าหล่อนที่ขี่หลังล่างฟานหวิน นอนซบไปซบมากันสามสี่เล่ม กลับมาเสร็จหานป๋อง่ายๆ แบบจับบทยัดซะอย่างงั้น หลังจากหานป๋อเข้าเมืองหลวง แก๊งทรีโอนี้แทบจะหมดบทไปเลย

สรุป: 3 คนนี้ผมเลือกตัดเหลือโหยวโหยวแค่คนเดียว เพราะมีบทสำคัญในการสอนภาษาเกาหลี กับเป็นสีสันในช่วงแรกๆ ที่ยังไม่มีตัวละครมากนัก สำหรับเฉาเสียสามารถตัดทิ้งได้เลย เพราะเขียนเรื่องให้หานป๋อได้ขุนนางเฉินเป็นพวกวิธีอื่นได้ ส่วนจั่วซือมีบทสำคัญกับฟานหวิน ถึงแม้ฟานหวินจะไม่สนจั่วซือ ก็น่าจะปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น ไม่ใช่เอามายัดให้หานป๋อไปดื้อๆ

หมวดสาวคุณหนู

• ซวีเยี่ยเวี่ย
  ถ้าใครอ่านขุนศึกสะท้านปฐพีมา จะเจอต้นแบบของซวีเยี่ยเวี่ยชื่อคุณหนูฟู่สูหยา (ประมาณๆ นี้) บุคลิกแทบจะถอดแบบมาเด๊ะๆ เป็นคุณหนูลูกสาวขุนนางใหญ่ เอาใจ พยศ และฝึกยุทธแบบผู้ชาย บทสำคัญของซวีเยี่ยเวี่ย คือเป็นเส้นทางเข้าถึงขั้วอำนาจในเมืองหลวงของหานป๋อ และบุคลิกแก่นๆ แบบนี้ก็สร้างสีสันให้เนื้อเรื่องได้มากโขอยู่
• จวงซิงจวง
  จวงซิงจวงเป็นคุณหนูอีกคนในนครหลวง ความสำคัญคือเป็นคู่แข่งกับซวีเยี่ยเวี่ย และออกมาให้หานป๋อมีบทแฟนตาซี (ดับเบิล) ตอนสองตอน พอเป็นเมียหานป๋อไปแล้ว บทน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

สรุป: บทของน้องจวงนั้นเป็นซับเซ็ตของน้องเวี่ย พ่อของซวีเยี่ยเวี่ยเป็นขุนนางสำคัญสุดเก่ง ในขณะที่พ่อของน้องจวงระดับต่ำกว่ามาก บุคลิกของซวีเยี่ยเวี่ยโดดเด่น ส่วนน้องจวงไม่มีคาแรกเตอร์อะไรเป็นพิเศษ ตัดน้องจวงทิ้งไป ก็ไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องแต่อย่างใด

หมวดนางมาร

• ฮัวเจี๋ยหวี่
  นับอายุแล้วฮัวเจี๋ยหวี่เป็นคุณป้าเจ้าสเน่ห์ เป็นลูกน้องของผังปาน และเป็นคนเปิดซิงหานป๋อ มาหลงหานป๋อด้วยเหตุผลว่าพันธุ์มารในร่างหานป๋อดึงดูดเข้ามา ซึ่งก็สมเหตุสมผลใช้ได้ เนื่องจากธีมหลักของเรื่องนี้คือพันธุ์มารนั่นเอง หลังจากปั่มปั๊มกันแล้ว ฮัวเจี๋ยหวี่ก็หนีความผิดไปซักพัก ก่อนจะมาทำให้หานป๋อเป็นชายยอดชาย เอ้ย มีพลังพันธุ์มารสมบูรณ์อีกครั้งใกล้ๆ จบ
• ไป่ฟางหัว
  ไป่ฟางหัวเป็นลูกบุญธรรมของซวีเย่ออู๋ พ่อของซวีเยี่ยเวี่ย มาเฟลิตหานป๋อหลายรอบตั้งแต่ช่วงกลางๆ เรื่อง สุดท้ายก็มาเฉลยว่าเธอเป็นสาวกนิกายบัญชาฟ้า ฝ่ายมารอีกฝ่ายในช่วงหลัง
• อิ๋งซ่านฮัว
  คาแรกเตอร์เป็นเพลย์เกิร์ลประจำเรื่อง ออกมายั่วหานป๋อช่วงเดียวกับไป่ฟางหัว และมาเฉลยตอนหลังว่าเป็นสาวกอีกคนของนิกาย ภารกิจของเธอคือเอาพิษไปใส่ร่างรัชทายาท ซึ่งวิธีการใส่ก็อย่างที่คิด แบบนั้นล่ะครับ

สรุป: คาแรกเตอร์ของทั้งสามคนจะดูซ้ำซ้อนกันหลายส่วน สามารถนำมารวมกันเป็นคนเดียวได้ และหวงอี้เองได้สร้างคาแรกเตอร์แบบเดียวกันที่ประทับใจผมมาก คือวาวาในมังกรคู่ ที่ตามคอยแกล้งพวกพระเอกไปตลอดเรื่อง

หมวดนางเอก

• ฉินเมิ่งเหยา
  นางเอกก็ต้องมีคนเดียวสิเนาะ ฉินเมิ่งเหยาเป็นนางเซียน มาจับคู่เป็นนางเอกกับพระเอกที่มีพลังมารอย่างหานป๋อ contrast ตรงนี้ดีมากทำให้เรื่องน่าติดตาม ข้อเสียของฉินเมิ่งเหยาคือมารักหานป๋อง่ายเกินไป (ด้วยเหตุผลด้านพันธุ์มารเช่นเคย) ซึ่งหวงอี้นำไปแก้ไขใหม่ในมังกรคู่ในร่างซือเฟยเซวียน (อาจ assume ได้ว่าเป็นรุ่นก่อนฉินเมิ่งเหยาหลายรุ่น เพราะใช้ชื่อสำนักเดียวกัน) ความรักของฉีจื่อหลิงกับเฟยเซวียนนั้นตรึงใจกว่าคู่หานป๋อเยอะ

ส่วนพวกนางบำเรอเล็กนางบำเรอน้อย นางโลมที่มีบทหน้าสองหน้านั้นไม่สำคัญเท่าไร ไม่เขียนถึงดีกว่า

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ไม่ได้หมายความว่าเรื่องมันห่วยนะ ถึงผมจะติได้ยาวเป็นหน้า แต่ผมก็อ่านอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ดี เนื่องจากว่าเรื่องนี้เขียนก่อนแต่พิมพ์ทีหลัง ทำให้การเปรียบเทียบกับเรื่องอื่นๆ ที่เขียนทีหลังพิมพ์ก่อนไม่แฟร์เป็นอย่างแรง ข้อดีของมันคือแสดงให้เราเห็นว่าหวงอี้นำไอเดียหลายๆ อย่างไปขยายหรือเล่าใหม่ในนิยายเรื่องถัดๆ ไปของเค้านั่นเองครับ