จากที่เคยวิจารณ์ไปว่าเล่ม 20 นั้นโดดเด่นมาก เพราะเนื้อเรื่องมาถึงจุดที่เกิดการเปลี่ยนแปลงสำคัญพอดี รวมกับหวงอี้ดำเนินเรื่องได้กระชับรวดเร็วด้วย พอเซ็ตมาตรฐานไว้สูง เล่ม 21 เลยด้อยๆ ลงไปหน่อย
สถานการณ์ในเรื่องเล่มนี้ก็ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลงมาก เป็นการเซ็ตฐานที่มั่นของหวงอี้ในการต่อกรกับหวนเสียน ซึ่งดูทุกอย่างจะเข้าทางไปหมด การอ่านเล่มนี้ต้องมีสติเล็กน้อย เพราะว่าสมรภูมิมีหลายแห่ง เช่น นครเจี้ยนคัง หัวเมืองเหนือ หัวเมืองรายรอบ (กว่างหลิง จิงโข่ว) หัวเมืองชายฝั่งทะเล และหัวเมืองฝั่งพรรคสองทะเลสาปเดิม มันจะตัดไปตัดมาจนเวียนหัว
ในส่วนของแง่คิด เล่มนี้ให้อะไรหลายอย่าง
- การเป็นผู้นำจะสูญเสียความเป็นตัวเองไป เพราะต้องแบกชะตาชีวิตลูกน้องและประเทศชาติ แบบที่หลิวอวี้เผชิญ
- นโยบายการปกครองประเทศต้องประสานผลประโยชน์ ดูได้จากหลิวอวี้ไม่สามารถทำลายระบบขุนนางลงไปได้ ถึงแม้อยากทำใจจะขาด เพราะยังต้องอาศัยขุมกำลังขุนนางที่เซ็ตมายาวนาน ในการปกครองประเทศอยู่
- การใช้คน ถึงแม้ไม่เน้นตรงๆ แต่หลิวอวี้ก็ดำเนินรอยตามพระเอกคนก่อนๆ ของหวงอี้ คือไม่ได้สู้คนเดียว แต่ซื้อใจคนเก่งๆ ให้มาทำงานให้ แจกงานตามที่แต่ละคนถนัด ในเล่มนี้ก็มีที่เด่นๆ
- ไขว่เอิน - แม่ทัพคู่บารมี
- เหล่าโส่ว - แม่ทัพกองเรือ
- หลิวมู่จือ - กุนซือ
- เริ่มจากเปิดตัวมู่ชิงหลิว ผู้กุมอำนาจสูงสุดของสำนักมารแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่มีการปูพื้นมาแต่เก่าก่อน ทำให้รู้สึกว่าเล่มหน้ามันอาจมีผู้กุมอำนาจของผู้กุมอำนาจโผล่มาอีกก็ได้ คือผมชอบสไตล์การเปิดตัวตัวละครสำคัญแต่ต้น แล้วให้ขับเคี่ยวกันมาเรื่อยๆ ตามพัฒนาการของเนื้อเรื่องมากกว่า
- จากนั้นที่หลายๆ คนวิจารณ์กันมาแล้ว คือการหาบทลงเอยชีวิตรักให้ตัวละครหลายๆ ตัว ที่ไถที่สุดคือซ่งเปยฟงไปแอบรักสาวใช้ซะอย่างนั้น นี่แสดงว่าคิดได้ตอนหลัง ถ้าหวงอี้แอบยัดบทกุ๊กกิ๊กให้ซ่งเปยแฟงทีละเล็กทีละน้อยจะไม่เป็นปัญหาเลย
- ผมยังยืนยันความคิดเดิมอยู่ว่าอันอี้ฉิงเป็นตัวละครที่น่าตัดทิ้งที่สุด การควบสองของเอี้ยนเฟยทำให้ความรักที่อุตส่าห์ใช้พลังจิตกับจี้เชียนเชียนอยู่ตั้งนานไร้ค่า เราสามารถรวมตัวละครสองตัวนี้ได้ ทำนองว่าจี้เชียนเชียนเป็นลูกสาวเจ้าโอสถก็ไม่เสียหาย
- แถมเล่มนี้อันอี้ฉิงโชว์กายกรรมหดผมได้ด้วย อ่านแล้วเครียดไม่รู้จะทำไปทำไม ถ้าอันอี้ฉิงหันหน้าเข้าทางธรรม บวชไปซะจริงๆ จะดีกว่านี้มาก
- หลิวอวี้ซัด 3 แน่นอน แต่ก็ไม่ไถมากคือ built กันมาแต่แรกแล้ว
ประเด็นเล็กๆ ที่ผมชอบคือจั่วขวงเซิงกล่าวว่า ตัวเขานั้นไม่ใช่ผู้เล่าเรื่องราว แต่เป็นผู้สร้างเรื่องราวตามที่ตัวเองอยากให้เป็นไป ผมว่ามันสะท้อน ego ในใจของหวงอี้ไม่น้อย บุคคลิกของเขาคงสะท้อนมาอยู่ในตัวจั่วขวงเซิงพอสมควรเลยนะ
ขาดอันอี้ฉิงไม่ได้นะ เอี้ยนเฟยเป็นแค่ WiFi ต้องมีอันอี้ฉิงถึงจะอัพเกรดเป็น WiMax รวมร่างกันสามคนเมื่อไหร่ได้เห็นวิทยุคลื่นสั้นแน่
ReplyDeleteดูๆ ไปมันคล้าย มังกรอหังการ รึเปล่าเนี่ย
เห็นด้วยนะว่า อันอี้ฉิงตัดทิ้งได้ ผมว่านิยายทุกเรื่องของหวงอี้สะท้อนถึงลักษณะหนึ่ง คือเจ้าชู้ครับ พระเอกทุกคนจะต้องมีคนรักมากกว่าหนึ่งเสมอ แม้กระทั่งเอี้ยนเฟยผู้ถือคุณธรรมชืดชาต่อความรักก็ไม่เว้น
ReplyDeleteใช้คำว่าเจ้าชู้ก็เกินไป ต้องเรียกว่าเข้าใจสัจธรรมอย่างถ่องแท้ เราอยู่ใน The Matrix ยังไม่ตื่น อยากทำอะไรก็ทำ มันไม่ใช่เรื่องจริง (รึเปล่า)
ReplyDelete