พระเอกไม่สมประกอบ

ต่อเนื่องจากพระเอกเลว ผมก็ดันไปคิดถึงพระเอกอีกจำพวก เป็นประเภทอาภัพอับโชคของแท้ เนื้อเรื่องประเภทบนี้มักทำให้เรามีกำลังใจ ผมชอบอีกตามเคยครับ พระเอกแนวนี้บางครั้งอาจจะจัดได้ว่าพิการถาวร หรือเป็นโรคที่รักษาไม่หาย หรือมีอะไรบางอย่างบกพร่องในร่างกาย แต่ทั้งหมดทุกคนก็ยังคงมีความเป็นพระเอกได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่น้อยหน้าพระเอกคนอื่นๆ ต้องสารภาพว่าเรื่องส่วนใหญ่ผมอ่านนานแล้ว อาจมีขาดๆ เกินๆ กันบ้าง

คนแรกกำลังโด่งดังทางจอแก้ว จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก เอี้ยก้วย จาก มังกรหยก ภาค 2 นั่นเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า เอี้ยก้วย มีแขนซ้ายข้างเดียว ซึ่งเป็นข้างที่ไม่ถนัด ก่อนแขนขาดก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่หลังจากแขนขาดแล้วสมาธิดีขึ้นทำให้สามารถทุ่มเทฝึกฝนจนกลายเป็นคนที่มีกำลังภายในระดับแนวหน้า และหลังจากที่ได้แยกกับ เซียวเล่งนึ้ง ยังฝึกมากขึ้นไปอีก

ถัดมาเป็น โป้วอั้งเสาะ ซึ่งโผล่มาหลายเรื่องเหมือนกัน เท่าที่จำได้แน่ๆ ก็ต้อง ดาบจอมภพ กับ จอมดาบหิมะแดง ซึ่ง โกวเล้ง บรรยายไว้ดีมาก โป้วอั้งเสาะ เป็นโปลิโอแต่กำเนิด ขาเป๋ ตั้งแต่เกิดมาก็ถูกเลี้ยงโดยคนที่คิดว่าเป็นแม่อย่างโหดร้าย ทุกวันจะเฝ้ากรอกหูเกี่ยวกับการแก้แค้นให้พ่อซึ่งถูกรุมสังหารในช่วงที่ โป้วอั้งเสาะ พึ่งเกิด สิ่งนี้กลายเป็นภาระที่หนักอึ้ง ชีวิตในวัยเด็กทั้งหมดจึงจมอยู่กับการฝึกวิทยายุทธประจำตระกูล ถ้าจำไม่ผิดจะมีเพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้น สิ่งที่ โป้วอั้งเสาะ เชี่ยวชาญจึงมีอยู่ 3 ประการ วิชาตัวเบา วิชาดาบไว และความอดกลั้น ที่น่าสนใจคือ วิชาตัวเบา ของคนที่เป็นโปลิโอนั่นเป็นอย่างไร ในหนังสือบรรยายไว้ว่ามีความสง่างามและรวดเร็วไม่แพ้ เอี๊ยบไค ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเร็ว ส่วนดาบไวและความอดกลั้นนั้นมีความเกี่ยวเนื่องกันอย่างแนบแน่น วิชาดาบไวนี้เร็วมากจนมองไม่ทัน มีเพียงครั้งเดียวที่ เอี๊ยบไค หลบได้เพราะเค้ารู้ว่า โป้วอั้งเสาะ ต้องชักดาบแน่นอนจึงกระโดดถอยหลังในเสี่ยววินาทีทำให้รอดหวุดหวิด ความอดกลั้นเป็นเคล็ดสำคัญของวิชาดาบไว เพราะดาบไวจะเร็วที่สุดตอนอยู่ในฝัก ทุกครั้งที่ชักออกมาไม่เคยพลาด ข้อจำกัดคือมีโอกาสชักได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ตลอดทั้งเรื่อง จำได้ลางๆ ว่าชักดาบแค่ 3 ครั้งเท่านั้น

คนสุดท้ายที่นึกออกคือ ชอลิ้วเฮียง ผู้ซึ่งมีซีรี่ย์ส่วนตัว หลายคนที่ไม่ได้ติดตามอาจจะไม่สังเกตว่า ชอลิ้วเฮียง เป็นคนขี้โรค โรคที่เลวร้ายที่สุดคือ ไซนัสขั้นรุนแรง พูดง่ายๆ ก็คือจมูกพิการ หายใจไม่ได้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่เค้าก็ไม่ยอมตายเหมือนคนอื่น สิ่งที่ ชอลิ้วเฮียง ทำคือการคิดวิธีหายใจทางผิวหนัง ซึ่งเป็นผลให้ฝึกวิทยายุทธตามปกติทั่วไปไม่ได้ เค้าก็ต้องคิดเองใหม่หมด ซึ่งความสามารถพิเศษนี้ทำให้ ชอลิ้วเฮียง รอดพ้นจากพิษที่แพร่ทางอากาศนับครั้งไม่ถ้วน

หวังว่าจะเป็นกำลังใจให้ใครหลายๆ คนที่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเกี่ยวกับโชควาสนา ทุกคนมีโอกาสเป็นพระเอก